Ήρθε και πάλι η ώρα της επιλογής των σημαιοφόρων στα σχολεία μας.
Στην ουσία ήρθε η ώρα να αναμετρηθούμε για μια ακόμη φορά με τον "πατριωτισμό" κάποιων από μας, αλλά φρονώ και με τον εγωισμό περισσοτέρων. Και εξηγούμαι.
Δεχόμαστε το νόμιμο, να σηκώνει τη σημαία αλλοδαπός μαθητής. Επίπλαστη αποδοχή, που κομματιάζεται στις κατ' ιδίαν συζητήσεις μας.
Δεχόμαστε το νόμιμο, να σηκώνει τη σημαία ο "καλύτερος" βάσει βαθμολογίας μαθητής. Υποκριτική αποδοχή, μιας και στην παρέα προβάλλουμε με χίλια σκαρφίσματα την αδικία της δασκάλας απέναντι στο μονάκριβο βλαστάρι μας.
Δεχόμαστε το νόμιμο μόνο αν ταυτίζεται με το ηθικό - κατά τη γνώμη μας πάντα. Έτσι για νάμαστε και στο πνεύμα των ημερών, όπου η σύγχυση περί νόμιμου και ηθικού καλά κρατεί...
Από τη μια ο Οδυσσέας του HARVARD κι από την άλλη ο Τσενάι που κρύψαμε βαθιά στο υποσυνείδητο να μη μας ενοχλεί. Γίναμε όλοι ο Αρτέμης Μάτσας στην αξιοπρέπεια που διατυμπανίζουμε ότι παλεύουμε να χαρακτηρίζει κάθε μας πράξη.
Κατά τα άλλα, απειλούμε συνειδήσεις με προτροπές του τύπου"αν δε σου δώσουν τη σημαία που την αξίζεις θα σου δώσω εγώ μια να παρελάσεις' ή "δε θα παρελάσεις". Από γονείς αυτά τα...πατριωτικά ...τα ηθικά...τα παιδαγωγικά.
Ναι. Να του δώσεις το λάβαρο του ανταγωνισμού να το σηκώσει γρήγορα μη και δεν προλάβει να γίνει απάνθρωπος. Γιατί παιδί κατάφερες να μη νιώσει. Το πρόλαβες να μην παίξει, να μην σπάσει ένα τζάμι με τη μπάλα βρε αδελφέ, να μην ερωτευτεί, να μην κάνει λάθος. Γιατί το δικό σου παιδί δεν πρέπει να κάνει λάθος!
Ναι. Να του μάθεις να διεκδικεί με θεμιτά και αθέμιτα μέσα την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας ΣΟΥ. Ας υψώσουμε λοιπόν όλοι την παντιέρα του ατομισμού ψηλά. Εξάλλου το δικαιούμαστε. Είναι κάτι σαν τα 5 λεπτά δημοσιότητας που μας ανήκουν. Όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά. Όσο πιο προκλητικά διεκδικούμε το μερίδιό μας στη δημοσιότητα της μικρο -κοινωνίας που ζούμε, τόσο το χειρότερο για αυτήν.
Ναι. Ας ντοπάρουμε την ελπίδα μας για μια καλύτερη κοινωνία με δυνατές ενέσεις ανταγωνισμού και μετά ας παραδεχτούμε ότι στο κάτω κάτω ήταν γραμμένο στο DNA μας.Χαλκ(ιά)-εύοντας τις δυνατότητες των παιδιών-μαθητών μας μπορεί να Φαν(η)-ούμε και συνεπείς με τις προσδοκίες της σύγχρονης κοινωνίας. Αυτής που θέλει να σηκώνουμε ψηλά τη σημαία. Όποια σημαία μας βολεύει. Έχει σημασία νομίζετε;Εμείς θα παρελάσουμε.Αυτό μετράει. Και σκασίλα μας αν δεν υπήρχε κανείς να μας παρακολουθήσει.
Τη σημαία πίσω δε θα τη δώσουμε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
καλημερα σου.
Εδω θιγεις δυο διαφορετικά ζητήματα εξ ίσου σημαντικα.
Το πρώτο
Το ανταγωνιστικό περιβάλλον μεσα στο οποιο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Το δεύτερο
Σημαιοφόρος γίνεται ο πρώτος και ο άριστος.
Για το πρώτο να σου πω πως οι εποχές αλλάζουν και μαλιστα γρήγορα...κι αν εμεις στην εποχή μας παιξαμε με τη μπάλα...χτυπήσαμε... καναμε λάθη και τα πληρώσαμε δε σημαινει σε καμια περίπτωση πως μπορούμε να περιμενουμε το ίδιο από τα παιδια μας.Θα μεγαλώσουν αλλιώς ...μεσα σε ανταγωνιστικό περιβάλλον γιατι έτσι επιβάλλει η εποχή, θα κανουν εκει μεσα τα λαθη τους, θα πληρώσουν και θα μαθουν.Μην ανησυχείς...μια χαρά θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας!!!!
Για το δευτερο
Απο τη στιγμή που το ελληνικό σχολειο δέχεται τους αλλοδαπούς μαθητες ως ίσους με τους ελληνικής υπηκοοτητας να συμμετέχουν και να υποβάλλονται σε εξετάσεις, το δικαιωμα του αλλοδαπού μαθητή που είναι άριστος και πρώτος στην τάξη του να σηκώσει την ελληνική σημαια (εφόσον το επιθυμεί) είναι αναφαιρετο. Κι εδω πάλι μην ανησυχεις...η πατρίδα δεν διατρέχει κανενα κίνδυνο!!!
Χαρηκα!
Νανούκα καλησπέρα.
Με μεγάλη μου χαρά διάβασα το σχόλιο σου και σ'ευχαριστώ για την αναλυτική σου ετυμηγορία.
Απλά να σου επισημάνω, ότι το μόνο που δεν υπονοούσα με την τοποθέτησή μου, ήταν η ανησυχία μου για το μέλλον της πατρίδος.Για το μέλλον των παιδιών μας δεν το συζητώ:Σίγουρα θα είναι καλύτερο από το δικό μας.
Απλά ήθελα λίγο να μικρύνω το δάκτυλο πίσω από το οποίο κρυβόμαστε, να φωτίσω λίγο την υποκρισία μας, ιδιαίτερα των "καλλιεργημένων, των υπεράνω, των προοδευτικών".Μιλώ ...εκ πείρας.
Γιατί Νανούκα μου όπως ελπίζω να συμφωνήσεις,έχει σημασία "να περπατάμε στο φως όπως η φήμη στο σκοτάδι.Ερημίτες στολισμένοι από χέρι κοριτσιού" όπως έγραψε κι ένας μεγάλος(μου) δάσκαλος.
Σ'ευχαριστώ ειλικρινά!
Δημοσίευση σχολίου