...Συστάσεις...ή "Μη δίνεις καμία σημασία σε εκείνον τον άνθρωπο πίσω απ' την κουρτίνα...

Στην αρχή αμηχανία και πολλά γιατί.
Μετά η παρόρμηση να μοιραστείς χωρίς να μοιράζεσαι.
Η πρόθεση να ακουστείς χωρίς να φωνάξεις.
Η ανάγκη να γίνεις το ''δια μέσου" χωρίς να γνωρίζεις απόλυτα το "δια ταύτα'.
..της επαρχίας η φωνή εννοώ..της μικρής κι ασήμαντης..
...της επαρχίας η φωνή εννοώ...της μικρής κι αθώας μέχρις αποδείξεως του εναντίου.
Γι' αυτό το "εναντίον θα μιλήσουμε.
Χωρίς κραυγές και γκρίνιες. Ενοχλητικοί για τους θεωρητικούς "της αγοράς των Αθηνών".
Με ποιητική διάθεση. Ενοχλητικοί για τους κυνικούς.
Με απλά λόγια για πεζές καταστάσεις και γεγονότα. Για τη ζωή δηλαδή. Ενοχλητικοί στους σπουδαιοφανείς.
Παρέα με το ανάκλιντρο! Συγχωρήστε την αδυναμία της ψυχής και την ψευδαίσθηση της συνέργειας στο..."κράτα με να σε κρατώ".
Στην ουσία θα προσπαθήσουμε να συνδιαλεχτούμε με ενσυναίσθηση και αποδοχή για πράγματα που μας φοβίζουν και μας πικραίνουν, που μας πονάνε και μας δυναμώνουν, που δεν τα 'γουστάρουμε" και γι αυτό αγκαλιαζόμαστε μαζί τους.
Στο φινάλε φινάλε θα δοκιμάσουμε να αλλάξουμε. Εμείς να αλλάξουμε.
Τα μικρά εννοώ και για τα μικρά που θα μετρηθούμε, από μια άλλη σκοπιά και για ένα άλλο σκοπό.
Φιλιά από τον ερρεβώδη άλκιμο, δόκιμο παντοτινό της ζωής.
Με την ελπίδα να "συναντηθούμε..."